تحقیق پیشینه حجاب در اسلام

مقدمه:
گوهر اسلام، سعادت و نجات آدمی است و باورهای دینی و احکام
اخلاقی و فقهی در راستای این غایت نازل شده‎اند. این آموزه‎های هستمندانه و
بایستی از خالق حکیمی تجلّی می‎یابد که به نیازهای روحی و جسمی، مادی و
معنوی، فردی و اجتماعی کاملاً آگاه است. احکام الهی مربوط به پوشش زن نیز
با این فلسفه و حکمت حکیمانه صادر شده است.
زن با عنصر حجاب اسلامی، به
تهذیب و تزکیه‎ی نفس و ملکات نفسانی پرداخته و قرب الهی را فراهم ساخته و
زمینه‎ی رشد معنوی مردان را در اثر حفظ نگاه تأمین می‌کند؛ هم‎چنان که
خداوند سبحان خطاب به پیامبر می‌فرماید: «به مردان مؤمن بگو تا چشم‎های خود
را از نگاه ناروا بپوشانند و فروج و اندامشان را محفوظ دارند، که این بر
پاکیزگی جسم و جان ایشان اصلح است»؛[1] هم‎چنین می‌فرماید: « به زنان و
دختران خود و زنان مؤمن بگو که خویشتن را به چادرهای خود فرو پوشند که این
کار برای این است که آنها به عفت شناخته شوند تا از تعرض و جسارت آزار
نکشند؛ خداوند در حق خلق، آمرزنده و مهربان است.»[2] شایان ذکر است که حجاب
و پوشش اسلامی برای مردان و زنان، تنها از کارکرد فردی برخوردار نیست و
فقط برای سامان دهی خلقیات و ملکات نفسانی آدمیان مؤثر نمی‎باشد، بلکه از
کارکرد اجتماعی نیز برخوردار است؛ غرایز و التهاب‎های جسمی، و معاشرت‎های
بی‎بندوبار را کنترل، و بر تحکیم نظام خانواده افزوده، و از انحلال کانون
محکم زناشویی جلوگیری نموده، و امنیت اجتماعی را فراهم می‎سازد.
البتّه و
صد البتّه که حفظ نظام خانواده از مهم‌ترین ارزش‎های آدمی است. آنان که
میان نظام خانواده و روابط نامشروع تمایز قایل نیستند؛ به لحاظ معرفتی،
نسبی‎گرایند و معیار سنجش معرفت صحیح از سقیم را انکار می‎کنند. این گروه،
حتّی برای رویکرد و اندیشه‎ی خود نیز ارزش معرفتی قایل نیستند و همیشه در
شکاکیت مطلق گرفتارند. کسی که هدفمندانه زیست ‌کند، برای رفتارها و
اندیشه‎ها، معیارمندانه دست به گزینش می‎زند، تا به اهداف متعالی انسانی و
الهی دست یازد؛ و حفظ حجاب و پوشش اسلامی و به تبع آن، حفظ نظام خانواده
نیز از آن رو ارزش‎ دارند که تأمین کننده‎ی سعادت آدمی و منشأ قرب الهی
هستند …